Judith Heinsohn kijkt als beeldhouwer naar de beweging en de lichaamshouding van de mensen om haar heen. Ze ervaart de gezichten, tast in gedachten met haar handen of penseel de lichamen af. Gefascineerd zoekt ze naar het kwetsbare en vergankelijke van het menselijke lichaam aan de ene kant en het trotse en vruchtbare aan de andere kant. Met de observatie van zichzelf en anderen als uitgangspunt ontstaan beelden die eruitzien of ze de eeuwigheid hebben doorstaan en van plan zijn dat nog lang te doen.